استاد لطفی دیگر پیش ما نیست

استاد لطفی سال 1325 در گرگان بدنیا آمد. وی به مدت پنج سال نزد اساتیدی همچون علی اکبر شهنازی، حبیب الله صالحی در هنرستان موسیقی فرا گرفت؛ پس از اتمام هنرستان به دانشکده موسیقی راه یافت و به تکمیل آموخته هایش پرداخت.

از استاد آثار زیبایی به جا مانده که با آوای خوش اساتیدی همچون شجریان در گوش و ذهن مردم خاطرات و لحظات شیرینی به ارمغان آورده بود.

روح استاد لطفی شاد

صلوات ...

 فرارو- پدیده ها و اتفاقات عجیب و غریب در دنیای امروز کم نیست، از پدیده های طبیعی گرفته تا راهکارهای عجیب افراد برای حل مسائل روزانه وحتی ماجراجویی برخی افراد؛ در این بین عکاسان تنها با حضور تصادفی و یا به موقع می توانند تصویر جذابی برای دیگران رقم بزنند. 

 اکبر عبدی از جمله بازیگران قدرتمند و اهل فن ایران است . با اکبر عبدی از دهه 60 خاطرات خیلی شیرینی داریم و فراموش نشدنی کارهای همچون باز مدرسه ام دیر شد ، دزد عروسک ، آدم برفی ، تحفه هند ، مادر ( شاهکار مرحوم علی حاتمی ) و اخراجی ها چندین شاهکار هنری از این هنرمند بزرگ که در ذهن مخاطبان و علاقه مندان ایشان نقش بسته است امیدوارم که زیر سایه پروردگار در کنار خانواده شان روزهای خوبی را سپری کنند.

جهت دیدن عکس های بیشتر به ادامه مطلب مراجعه کنید

 به خیلیها میگیم “دوست”…

به هرکسی که بتوونیم باهاش بیشتر از یه سلام و یه حال و احوالپرسی ساده حرف بزنیم.

خیلی از این “دوست”ها، دوست نیستن.

همکارن، همکلاسین،فامیل دورن،همسایه ن، یه آشنان

”دوست” اونیه که باهاش رازهای مشترک داری.

اونیه که وقتی دلت گرفت اول از همه شمارهء اونو میگیری.

اونیه که برای قدم زدن انتخابش میکنی.

اونیه که جلوش لازم نیست به چیزی تظاهر کنی.

که اگه دلت گرفت بهش میگی “دلم گریه میخواد!”

اونیه که دستت رو میگیره و میگه “میفهمم”.

که نمیخواد براش توضیح واضحات بدی.

اونیه که سر زده خراب میشی سرش.

نمیگی شاید آمادگی نداشته باشه.

چون مهم نیست.

نه برای اون نه برای تو.

حتی اگر خونه ش خیلی کثیف باشه.

یا سرش خیلی شلوغ باشه.

چون همیشه برای تو وقت داره.

دوست اونیه که همیشه برات گزینهء اوله.

اونیه که بهت سرکوفت نمیزنه.

تحقیرت نمیکنه. بهت نمیخنده…

بقیه یا همکارن، یا همکلاسین، یا فامیل دورن، یا همسایه، یا یه آشنان

همهء اینا رو گفتم که بگم آدما عوض میشن

اما معیار دوستی عوض نمیشه.

برای همین یکی که تا دیروز برات “دوست” بود میشه یه خاطره یا یه همکلاسی قدیمی…

بعد اونی که سالها همکلاسی قدیمیت بود برات میشه “دوست”!

پایان .

 الایاایهاالساقی ادرکاسا"وناولها

که عشق آسان نموداول ولی افتادمشکلها

به بوی نافه ای کاخرصبازان طره بگشاید

زتاب جعدمشکینش چه خون افتاددردلها

مرادرمنزل جانان چه امن وعیش چون هردم

جرس فریادمی داردکه بربندیدمحملها

به می سجاده رنگین کن گرت پیرمغان گوید

که سالک بی خبرنبودزراه ورسم منزلها

شب تاریک وبیم موج وگردابی چنین هایل

کجادانند حال ماسبکباران ساحلها

همه کارم زخودکامی به بدنامی کشیدآخر

نهان کی ماندآن رازی کزوسازندمحفلها

حضوری گرهمی خواهی ازاوغایب مشوحافظ

متی ماتلق من تهوی دع الدنیاواهملها

يا رب منه بو لحظه دى بير عمر ايله يارى

عشقونده سنون جان ويرورم هر ندن عارى

قان قان دي ین او خلار، يا غیرى ائیله، هوادن

اوز دوند روب او خلار منه ، منده سنه سارى

قربانوى سالما نظر مر حمتوندن

جان اوسته وارام نعمتوون شكر گذارى

گرجام بلاده ،  گینه وار، باده ، خدايا

گوندر منِ عطشانه ، خمار، قويما خمارى

دنيا سو اولا ، من سوسوزى ،  سالماز عطشدن

قور تارسا عطشدن منى ،  وصلوندى قوتارى

وئرديم سنون عشقونده ، منه ، گلدى گمانیم

بير باشى قالان ، عاشقوون دار و ندارى

بو باشدا ، سنو نكيدى كه منديدى امانت

ردّ ايلورم ايندى سنه آنجاق ،اونی بارى

دشمن ديدى قول بيعته قوى من ديديم اولماز

عشقم ديدى قان قان چا غيرسان ديديم آرى

تهديد ائلي ینلر منى مرگه نه بو لورلر

مرد آلنینى قانيله يووار، اولساغبارى

زهرا چراغى مين بيله طوفانيله سونمز

حشره كيمى وار مشعلمون نورى ، شرارى

من ايستیورم عـزّتینى دوشمنيمونده

نينيم گوروسن دشمنیمون يوخدى چیخارى

آخر نفسیمدور، گول آچوب گلشنِ جسمیم

قان ا يچره غميم يوخ اوزه رم اول  سنه سارى

روحيم قوشى چوخدانديكه قالمیشدى قفسده

بيراوخ تو خونوپ قلمبيمه سیندیردى حصارى

اوخ قلبیمى داغون ايليوپ توكدى داغتدى

ویردى جالادى ، قانى يره ، قيردى دامارى

زهرا باغنون غنچه لرى گوللرى سولدى

تك بير گونون عرضينده خزان اولدى بهارى

 نظر کمال تبریزی درباره کاریکاتور جنجالی

 كفش هایم كو
چه كسی بود صدا زد :سهراب ؟
آشنا بود صدا مثل هوا با تن برگ
مادرم در خواب است
و منوچهر و پروانه
و شاید همه مردم شهر
شب خرداد به آرامی یك مرثیه از روی سر ثانیه ها می گذرد
ونسیمی خنك از حاشیه سبز پتو خواب مرا می روبد
بوی هجرت می آید
بالش من پر آواز پر چلچله ها ست
صبح خواهد شد
و به این كاسه آب
آسمان هجرت خواهد كرد
باید امشب بروم
من
كه از بازترین پنجره با مردم این ناحیه صحبت كردم
حرفی از جنس زمان نشنیدم
هیچ چشمی عاشقانه به زمین خیره نبود
ك ... 

 انا الله و انا الیه راجعون 

مادر بزرگ قصه های مجید هم به دیار باقی شتافت

مرحومه پروین دخت یزدانیان در سال 1370 با قصه های مجید وارد عرصه بازیگری شد که یکی از ساخته های فرزندش کیومرث پوراحمد بود .

وی مدتی را در بستر بیماری بسر می برد و بعلت کهولت سن و بیماری آلزایمر رنج می برد ، پس از مدتی دعوت حق را لبیک گفت و به دیار باقی شتافت. گرچه مرحومه مدت کمی را در تلویزیون و سینما سپری کرده ولی به جرات می توان یکی از خاطرانگیزترین بازیگران زن از وی یاد کرد .

روحش شاد و یادش گرامی 

فیلم شناسی :

1 - قصه های مجید

2 -صبح روز بعد

3 - نان وشعر

4 - مهریه بی بی

5 - خواهران غریب

6 - شب یلدا و سریال سرنخ

باز امشب ای ستاره ی تابان نیامدی باز ای سپیده ی شب هجران نیامدی

شمعم شکفته بود که خندد بروی تو افسوس ای شکوفه ی خندان نیامدی

زندانی تو بودم و مهتاب من چرا باز امشب از دریچه ی زندان نیامدی

با ما سر چه داشتی ای تیره شب که باز چون سرگذشت عشق به پایان نیامدی

مگذار قند من که به یغما برد طوطی من که در شکرستان نیامدی

شعر من از زبان تو خوش صید دل کند افسوس ای غزال غزلخوان نیامدی

گفتم به خوان عشق شدم میزبان ماه نامهربان من تو که مهمان نیامدی

خوان شکر به خون جگر دست می دهد مهمان من چرا به سر خوان نیامدی

دیوان حافظی تو و دیوانه ی تو من اما پری به دیدن دیوان نیامدی

نشناختی فغان دل رهگذر که دوش ای ماه قصر بر لب ایوان نیامدی

گیتی متاع چون منش آید گران به دست اما تو هم به دست من ارزان نیامدی

صبرم ندیده ای که چه زورق شکسته ای است ای تخته ام سپرده به طوفان نیامدی

عیش دل شکسته عزا میکنی چرا عیدم تویی که من به تو قربان نیامدی

در طبع شهریار خزان شد بهار عشق

زیرا تو خرمن گل و ریحان نیامدی

 سید محمدحسین بهجت تبریزی (۱۲۸۵-۱۳۶۷) متخلص به شهریار (پیش از آن بهجت) شاعر ایرانی اهل آذربایجان بود که به زبان‌های ترکی آذربایجانی و فارسی شعر سروده‌است. وی در تبریز به‌دنیا آمد و بنا به وصیتش در مقبرةالشعرای همین شهر به خاک سپرده شد. در ایران روز درگذشت این شاعر معاصر را «روز شعر و ادب فارسی» نام‌گذاری کرده‌اند.

مهم‌ترین اثر شهریار منظومهٔ حیدربابایه سلام (سلام به حیدربابا) است که از شاهکارهای ادبیات ترکی آذربایجانی به‌شمار می‌رود و شاعر در آن از اصالت و زیبایی‌های روستا یاد کرده‌است.

شهریار در سرودن انواع گونه‌های شعر فارسی -مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی- نیز تبحر داشته‌است. از جملهٔ غزل‌های معروف او می‌توان به علی ای همای رحمت و «آمدی جانم به قربانت» اشاره کرد. شهریار نسبت به علی بن ابی‌طالب ارادتی ویژه داشت و همچنین شیفتگی بسیاری نسبت به حافظ داشته‌است.

مجموعهٔ تلویزیونی شهریار که به کارگردانی کمال تبریزی در سال ۱۳۸۴ ساخته شده و در آن جلوه‌هایی از زندگی این شاعر به تصویر کشیده شده‌است، در سال ۱۳۸۶ از طریق شبکهٔ دوم سیما به نمایش درآمد و از جانب مردم مورد استقبال فراوان قرار گرفت.

 دل می رود ز دستم ، صاحبدلان خدا را

                                                             دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

کشتی شکستگانیم ای باد شرطه بر خیز 

                                                             باشد که باز بینیم آن یار آشنا را

ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون

                                                             نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا

ای صاحب کرامت شکرانه سلامت

                                                             روزی تفقدی کن ، درویش بی نوا را

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است

                                                             با دوستان مروت با دشمنان مدارا

در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند

                                                              گر تو نمی پسندی تغییر کن قضا را 

هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی 

                                                             کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را

                         حافظ به خود نپوشید این خرقه می آلود

                              ای شیخ پاکدامن معذور دار ما را

                                          خنده جام

 زلف آشفته و خو کرده و خندان لب و مست

                                                                    پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست

نرگسش عربده جوی و لبش افسوس کنان 

                                                                    نیمه دوش به بالین من آمد بنشست

سر فرا گوش من آورد و به آواز خریم

                                                                    گفت کای عاشق دیرینه من خوابت هست

عاشقی را که چنین ساغر شبگیر دهند

                                                                    کافر عشق بود گر نبود باده پر ست

برو ای زاهد و بردر دکشان خرده مگیر 

                                                                   که ندانند جز این تحفه به ما زور الست

آنچه اوریخت به پیمانه ما نوشیدیم

                                                                   اگر از خمر بهشت است و گر از باده مست

                                خنده جام می و زلف گره گیر نگار

                          ای بسا توبه که چون توبه حافظ بشکست

آشنایی با ساز سه تار

- منبع : سایت http://www.momenin.org