عمر همچون باد می گذرد و همینطور به راه خود ادامه می دهد ، ما مثل برگهای هستیم که روی درختان خشکیده ایم و با رنگها و نژادهای مختلف منتظر تلنگری هستیم تا به وسیله باد به زمین بی افتیم غافل از این که این رویه ادامه داشته و دارد و البته نباید خدا غافل شد چون همه امور به دست اوست و ناامید گناهی نابخشودنی است.

باید به خدا توکل کرد و از ذات حق  طلب مغفرت و عاقبت بخیری و سلامت جسم و جان کنیم ، چشم به آینده بدوزیم و همینطور که به فکر خویشتن خویشیم به فکر دوستان و آشنایان خود نیز باشیم و آنها را از یاد مبریم و همواره حق خویشاوندی را بجا بیاوریم.

معرفت در گرانی ست به هر کس ندهند           پر طاووس گران است به کرکس ندهند

تنها چیزی که در یادها و خاطرات می ماند اخلاق نیک و پسندیده است مال و ثروت مهمان امروز و فردا هستند و روزی هستند و روزی نیستند . به چشمان خود افرادی را دیدم که یک شبه پولدار و یک شبه ببی چیز گشتند پس تنها اخلاق و معرفت اند که در روزهای تنگدستی به داد ما می رسند.

هرگز به کودک تان نگویید پیشه آینده اش چه باشد. همواره به او ادب و ستایش به دیگران را آموزش دهید، چون با داشتن این ویژگیها همیشه او نگار مردم و شما در نیکبختی خواهید بود و اگر این گونه نباشد، هیچ پیشه ای نمی تواند به او و شما بزرگواری بخشد.((حکیم ارد بزرگ))

در انتها

 ابو موسی جابر بن حیان (زادهٔ سال ۱۰۰ هجری شمسی معادل با ۷۲۱ میلادی در توس - درگذشتهٔ سال ۱۹۴ هجری شمسی معادل با ۸۱۵ میلادی در کوفه^[۱]) دانشمند و کیمیاگر و فیلسوف شیعهایرانی^{[۲] [۳][۴][۵]} بود. او را «پدر علم شیمی» نامیده‌اند و بسیاری از روش‌ها (مانند تقطیر) و انواع ابزارهای اساسی شیمی مانند قرع و انبیق را به او نسبت می‌دهند. پژوهشگران بر این باورند که زادگاه او شهر توس در خراسان ایران بوده‌است.

زندگی [ویرایش]

یک نقاشی از جابر

ابو موسی، جابر بن حیان، کیمیاگر برجستهٔ ایرانی، در سال صد هجری شمسی در شهر توس از توابع خراسان متولد شد. مدت کوتاهی پس از تولدش، پدر او که یک داروساز شناخته شده و پیرو مذهبشیعه بود، به دلیل نقشی که در بر اندازی حکومت اموی داشت، دستگیر شد و به قتل رسید. جابر به نوشته‌های باقی مانده از پدرش علاقه مند شد و به ادامهٔ حرفهٔ او پرداخت. او با شوق و علاقه به یادگیری علوم دیگر نیز می‌پرداخت. همین، سبب هجرت او از ایران به عراق شد. گر چه بعضی‌ها گفته‌اند که جابر نزد جعفر صادق (امام ششم شیعیان) علم‌آموزی کرده است اما تحقیقات نشان داده است که این امر غیر ممکن بوده است.^[۶] کتاب‌ها و رسالات متعدد جابر، سال‌ها بعد از او، توجه کیمیاگران اروپایی را به خود جلب کرد. آن‌ها این کتاب‌ها را به زبان لاتین ترجمه کردند و سال‌ها از آن به عنوان منبع معتبری استفاده می‌کردند. به گفتهٔ آن‌ها، این کتاب‌ها تاثیر عمیقی بر تغییر و تصحیح دیدگاه کیمیاگران غربی گذاشته‌است. عاقبت، جابر بن حیان، در سال صد و نود و چهار ه.ش (معادل با ۸۱۵ میلادی) در شهر کوفهٔ عراق چشم از جهان فروبست. به اتفاق پژوهشگران بر این باورند که صفت کوفی که در روایات بسیاری به دنبال نام جابر آمده‌است، نشانگر زادگاه او نیست، بلکه حاکی از آن است که وی مدتی در کوفه اقامت داشته‌است.

موقعیت جغرافیایی [ویرایش]

گهر از فراز سن بران

گهر شامل ۲ بخش به نام‌های گهر بزرگ (کله گهر) و گهر کوچک (کره گهر) می‌باشد. دریاچه گهر بزرگ حدود یک و نیم کیلومتر درازا و ۴۰۰ تا ۸۰۰ متر پهنا و ۴ تا ۲۸ متر ژرفا دارد. اگر از الیگودرز به سمت گهر بروید ابتدا گهر کوچک را می بینید سپس به گهر بزرگ در مرز شهرستان دورود می‌رسید ولی اگر از دورود یا ازنا حرکت کنید پس از کمی پیاده روی به سمت کیگوران، الیگودرز به دریاچه گهر کوچک می رسید.
ساحل این دریاچه به جز قسمت مدخل دریاچه (ضلع غربی) و قسمت مقابل‌اش (ضلع شرقی) که ساحلی ماسه‌ای دارد و برای شنا مناسب است در سایر نقاط دارای ساحلی صخره‌ای است که برای شنا مناسب نیست. در قسمت پایین دریاچه، جنگلی انبوه وجود دارد که در شرف نابودی است. در قسمت بالای آن نیز جنگلی انبوه وجود دارد که این جنگل هم در معرض خطر نابودی است. از قسمت بالا، جوی آبی به دریاچه می‌ریزد که ادامه آن به دریاچه‌ای دیگر منتهی می‌شود. با حدود ۴۰ دقیقه پیاده روی می‌شود به این دریاچه (گهر دوم یا گهر پایین ) رسید. عمق آن کم است و ماهیان کف دریاچه را با کمی دقت می‌شود به خوبی دید. جریان ورودی آب دریاچه ۱۰ فوت مکعب بر ثانیه و جریان خروجی آن حدود ۲۰ فوت مکعب بر ثانیه می‌باشد.علت افزایش حجم آبخروجی دریاچه وجود چشمه‌های در قسمت تحتانی آن است.آب اصلی تامین کننده در یاچه از طریق رودخانه ورودی آن یعنی رودخانه تاپله است که دارای آبی بسیار خنک ورنگی شفاف و بلورین با بستری مملو از سنگ ریزه یا قلوه سنگ است که بدون افت و با کمی شتاب وارد دریاچه کوچک می‌شود و پس از طی مسافتی کوتاه وارد دریاچه گهر می‌شود.^[۱]
ماه‌های تیر و مرداد بهترین زمان سفر به این دریاچه‌است. یکی از دره‌های بسیار زیبا اطراف دریاچه گهر به دره نی‌گاه معروف است که پوشیده از شقایق‌های رنگی و لاله واژگون است. منطقه حفاظت شده اشترانکوه در محدودهٔ شهرستان‌های الیگودرز و ازنا و دورود واقع شده‌است.

میزان بارش در منطقه [ویرایش]

میزان بارش سالانه در منطقه گهر حدود ۹۳۱ میلی متر است که بیشتر بصورت بارش برف می‌باشد در سال‌های پر برف سطح دریاچه یخ می‌بندد.^{[نیازمند منبع]}

پوشش گیاهی [ویرایش]

درختان بلوط، بید، بادام، پسته وحشی، گلابی وحشی، چنار، نارون، بلوط مازو، گردو، انجیر، زبان گنجشک، سیب، زالزالک، ارژن، کنار کهور، انار، گز، و موی وحشی می‌باشد.گل‌های لاله واژگون، شقایق، زنبق و لاله وحشی تاج خروسی و اختر می‌باشند.^{[نیازمند منبع]}

حیات وحش [ویرایش]

دریاچهٔ گهر زیستگاه مناسبی برای آبزیان و دیگر حیوانات وحشی است. منطقه حفاظت شده اشترانکوه با حیات وحش متنوع شامل حیواناتی است از قبیل بز، قوچ، آهو، کل، پلنگ، گرگ،گراز، خرس قهوه‌ای، کفتار، روباه، شغال، خرگوش و انواع پرندگان مانند عقاب، کبک، شاهین، تیهو و آبزیان مانند مارماهی، لاک پشت، قورباغه و ماهی قزل آلای رنگین کمان و خال قرمز در این دریاچه زیست می‌کنند.^{[نیازمند منبع]}

تاریخچه [ویرایش]

غلب اروپائیان و سیاحان این دریاچه را به نام دریاچه ایران می شناسند که این شناخت حاصل معرفی یک زن انگلیسی بنام ایزابلالوسی بیشوپ است که در سال 1890 میلادی توانست مدت 3ماه در این منطقه تحقیق کرده و هزار کیلومتر راهپیمایی کند ولی باتوجه به اسناد معتبر تاریخی اولین کسی که موفق به کشف دریاچه گهر شد یک زمین شناس اتریشی به نام (آ-رودلر) بود که در سال 1888 میلادی موفق شد نام خود را به عنوان کاشف دریاچه گهر در تاریخ ماندگار کند. اولین و قدیمی ترین تصویر مستند تهیه شده از این دریاچه نیز در سال 1891 میلادی گرفته شده است که به یک سیاح فرانسوی بنام ژان ژاک دومرگانتعلق دارد.^[۲]

نحوه شکل گیری [ویرایش]

گهر به احتمال زیاد در اثر وقوع زمین لرزه‌ای بزرگ به وجود آمده‌است. این دریاچه بر روی گسل اصلی امروزی زاگرس قرار دارد. بنابراین احتمالاً در اثر جنبش گسل دورود و رویداد یک زمین لغزش سنگ ریزش تشکیل شده‌است.^[۱]

دسترسی [ویرایش]

دسترسی به این دریاچه به وسیله خودرو از طریق شهرهای دورود و الیگودرز امکان‌پذیر است. نزدیک ترین راه برای دسترسی به این دریاچه از مسیر شهرستان الیگودرز است.^[۳] راه قدیمی مالرو و عشایری گدار (دره دزدان) است که در فاصله تقریبی 27کیلومتری جاده الیگودرز به شول آباد، به سمت غرب (پل رودخانه مورزرین) تا آغاز تنگ «هولیون» و «تابله» می توان به دو قسمت «بالادره گهر» و «دره گهر» تقسیم کرد. از ویژگیهای «بالا دره گهر» وجود بیدستانهایی است که در ساحل شرقی دریاچه گهر بزرگ گسترده است. در هرحال باید اذعان داشت که راه دسترسی مناسب با کمترین پیاده روی نسبت به راههای دیگر همان مسیر الیگودرز (مورزرین- تابله) به گهر است، که بدلایل مختلف از جمله وجود چشمه ساران متعدد و گوارا و رودخانه خروشان و نیز دسترسی و راحتی مسیر یکی از راههای ارتباطی مناسب به شمار می رود. مسیر دورود به دریاچه شمال یک ساعت با خودرو و چهار ساعت و نیم پیاده روی است و مسیر الیگودرز شامل دو ساعت با خودرو و یک ساعت و نیم پیاده روی است. کوهنوردانی که به قله‌های اشترانکوه صعود می‌کنند معمولاً برای رسیدن به گهر از مسیر روستای طیان حرکت می‌کنند. برای رفتن از مسیر گهر,دریاچه , دریاچه ی گهر,دیدنی های گهر,طبیعت بکر گهر,

 سید محمدحسین بهجت تبریزی (۱۲۸۵-۱۳۶۷) متخلص به شهریار (پیش از آن بهجت) شاعر ایرانی اهل آذربایجان بود که به زبان‌های ترکی آذربایجانی و فارسی شعر سروده‌است. وی در تبریز به‌دنیا آمد و بنا به وصیتش در مقبرةالشعرای همین شهر به خاک سپرده شد. در ایران روز درگذشت این شاعر معاصر را «روز شعر و ادب فارسی» نام‌گذاری کرده‌اند.

مهم‌ترین اثر شهریار منظومهٔ حیدربابایه سلام (سلام به حیدربابا) است که از شاهکارهای ادبیات ترکی آذربایجانی به‌شمار می‌رود و شاعر در آن از اصالت و زیبایی‌های روستا یاد کرده‌است.

شهریار در سرودن انواع گونه‌های شعر فارسی -مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی- نیز تبحر داشته‌است. از جملهٔ غزل‌های معروف او می‌توان به علی ای همای رحمت و «آمدی جانم به قربانت» اشاره کرد. شهریار نسبت به علی بن ابی‌طالب ارادتی ویژه داشت و همچنین شیفتگی بسیاری نسبت به حافظ داشته‌است.

مجموعهٔ تلویزیونی شهریار که به کارگردانی کمال تبریزی در سال ۱۳۸۴ ساخته شده و در آن جلوه‌هایی از زندگی این شاعر به تصویر کشیده شده‌است، در سال ۱۳۸۶ از طریق شبکهٔ دوم سیما به نمایش درآمد و از جانب مردم مورد استقبال فراوان قرار گرفت.

 دل می رود ز دستم ، صاحبدلان خدا را

                                                             دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

کشتی شکستگانیم ای باد شرطه بر خیز 

                                                             باشد که باز بینیم آن یار آشنا را

ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون

                                                             نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا

ای صاحب کرامت شکرانه سلامت

                                                             روزی تفقدی کن ، درویش بی نوا را

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است

                                                             با دوستان مروت با دشمنان مدارا

در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند

                                                              گر تو نمی پسندی تغییر کن قضا را 

هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی 

                                                             کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را

                         حافظ به خود نپوشید این خرقه می آلود

                              ای شیخ پاکدامن معذور دار ما را

 احادیث و سخنان گهربار امام علی (ع)

حضرت امیر امام علی(ع) فرمودند:

ش گشوده است و تمام درهای جهنم بر رویش بسته است: 1- خدا را بشناسد و اطاعتش نماید 2- شیطان را بشناسد و مخالفتش کند 3- راه حق و اهلش را بشناسد و به دنبالش برود 4- باطل و اهل آن را بشناسد و ترکشان گوید 5- دنیای حرام را بشناسد و رهایش سازد 6- آخرت را بشناسد و طلبش کند.    نصایح صفحۀ 248

احادیث و سخنان گهربار امام علی (ع)

حضرت امیر امام علی(ع) فرمودند:

22- امام علی (ع) : ریا کار چهار نشانه دارد: 1- هنگامی که تنهاست در عبادت خدا و ذکرش و اعمال خیر تنبل و کسل است 2- در میان مردم و جمع، در عبادت خدا و اعمال خیر کوشاست 3- چون از او تعریف کنند بیشتر کار می کند 4- هر گاه از عمل او تمجید و تعریفی نکنند کار خیر را ترک کند. نصایح صفحۀ 187

احادیث و سخنان گهربار امام علی (ع)

حضرت امیر امام علی(ع) فرمودند:

23- امام علی (ع) : به راستی که اهل خیر و شر را نمی توان تشخیص داد مگر به مردم. اگر می خواهی اهل خیر را بشناسی کار خیری را شروع کن؛ کسانی که آن کار را تایید می کنند و دنباله روی از آن می کنند اهل خیرند و اگر می خواهی شر و اهلش را بفهمی کار بدی را شروع کن همان کسانی که از آن پیروی می کنند اهل شرّند.                                             تحف العقول صفحۀ 215

                                          خنده جام

 زلف آشفته و خو کرده و خندان لب و مست

                                                                    پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست

نرگسش عربده جوی و لبش افسوس کنان 

                                                                    نیمه دوش به بالین من آمد بنشست

سر فرا گوش من آورد و به آواز خریم

                                                                    گفت کای عاشق دیرینه من خوابت هست

عاشقی را که چنین ساغر شبگیر دهند

                                                                    کافر عشق بود گر نبود باده پر ست

برو ای زاهد و بردر دکشان خرده مگیر 

                                                                   که ندانند جز این تحفه به ما زور الست

آنچه اوریخت به پیمانه ما نوشیدیم

                                                                   اگر از خمر بهشت است و گر از باده مست

                                خنده جام می و زلف گره گیر نگار

                          ای بسا توبه که چون توبه حافظ بشکست